تحلیل سیاسی آراز نیوز

دیروز چند عکس از تروریست بین المللی ناجی شریفی زیندشتی همراه با سران باند سیمیتقو و افراد مسلح در فضای مجازی منتشر شد. آگاهان می‌دانند که ناجی شریفی زیندشتی تحت حفاظت ارگانهای امنیتی ایران در غرب آزربایجان به سر می‌برد و سران باند سیمیتقو یعنی گاگارین و آرمان نیز با ارگان‌های امنیتی ایران در ارتباط بسیار نزدیک و تنگاتنگ میباشند. لذا اینکه این افراد بدون هماهنگی و برنامه ریزی ارگانهای امنیتی ایران در کنار همدیگر و با تعدادی افراد مسلح چند عکس را در فضای مجازی منتشر کنند غیر قابل تصور می‌باشد. ارگانهای امنیتی ایران خوب می‌دانند این عکس‌ها چه انفعالی در جامعه آزربایجان ایجاد می‌کند.

امروز نیز اتفاقی دیگر رخ داد و در روستای ساخسی تپه در سولدوز بعد از یک نزاع بین دو خانواده، تعدادی از خانواده‌های تورک روستا مورد تعرض برخی عوامل ظاهراً منسوب به ائتنیک کرد قرار گرفتند.
مسائل و نزاع‌های بین شهروندان چه ترک و چه کرد به صورت عادی از دیرباز در شهرها و روستاهای غرب آزربایجان وجود داشته و تقریباً در هیچ موردی تبدیل به نزاع‌های بزرگ ائتنیکی نشده است و حداکثر در حد نزاع محلی مانده است. ولی همچنان که در حادثه چند هفته پیش سولدوز نیز مشاهده شد و امروز در ساخسی تپه مشاهده می‌کنیم بعد از اینکه یک حادثه عادی اتفاق می‌افتد گروهی از افراد نامعلوم و مجهول الهویه ظاهراً به صورت خودجوش تجمع کرده و به طرف مقابل حمله می‌کنند و از سوی دیگر نیز گروه دیگری باز ظاهراً به صورت خودجوش تجمع کرده و به آن‌ها پاسخ می‌دهند. بعد از آن نیز مساله رسانه‌ای شده بعد وسیعی پیدا می‌کند. این در حالی است که همه می‌دانیم در شرایط موجود ایران در حالت عادی چنین نزاع‌های دسته جمعی می‌تواند عواقب و مجازات‌های قضایی سنگین برای طرفین نزاع دسته جمعی ایجاد کند. اساساً تجمع چنین گروه‌های چندین ده نفره در مدت زمان بسیار کوتاهی ممکن نیست مگر با هماهنگی و ارگانیزاسیون قبلی.

لذا این شبهه ایجاد می‌شود که مراکز پشت پرده‌ای در پی تشدید مسئله ائتنیکی و تبدیل آن به نزاع میدانی در غرب آزربایجان می‌باشند و بدین منظور از قبل گروه‌هایی را از هر دو طرف آماده کرده‌اند تا از هر حادثه طبیعی یک مسئله ائتنیکی درست کنند. مسائل پیش آمده در سولدوز و مسئله زیندشتی این شبهه را به وجود می‌آورد که آیا جمهوری اسلامی در پی ایجاد بحران ساختگی و مهندسی شده در غرب آزربایجان است؟!

کسی که کوچکترین اطلاعی از شرایط سیاسی ایران داشته باشد می‌داند که جنگ ائتنیکی در مناطقی مانند غرب آزربایجان و یا خوزستان صرفاً به نفع رژیم ایران است و ملل تحت ستم که در این مناطق زندگی می‌کنند جز زیان چیزی عایدشان نخواهد شد.

در شرایطی که جمهوری اسلامی در انواع بحران‌ها و بن بست‌های سیاسی اقتصادی قرار گرفته است این سوال مطرح می‌شود که آیا جمهوری اسلامی می‌خواهد این پیام را به جامعه مخابره کند که اگر من نباشم با منازعات ائتنیکی ایران سوریه‌ای خواهد شد و از این طریق می‌خواهد عمر خود را اطاله کند؟!