در حالی‌که رژیم ایران سال‌هاست از «شراکت راهبردی» با روسیه سخن می‌گوید، اما ماجرای تحویل ندادن جنگنده‌های سوخو-۳۵ بار دیگر نشان داد که کرملین تهران را نه یک شریک، بلکه ابزاری در بازی‌های ژئوپلیتیکی خود می‌بیند. رسانه‌های ایرانی به نقل از روزنامه کامرسانت گزارش داده که ارتش ایران پس از شکست در دریافت جنگنده‌های روسی، مذاکرات برای خرید جنگنده‌های J-10C از چین را از سر گرفته است.

طبق قرارداد سال ۲۰۲۳، قرار بود ۵۰ فروند سوخو-۳۵ به ایران تحویل داده شود، اما تنها ۴ فروند آن هم به‌صورت نمادین وارد کشور شده و مابقی با بهانه‌هایی چون جنگ اوکراین، فشار اسرائیل و مشکلات تولیدی به حالت تعلیق درآمده است. در واقع، روسیه با نگه داشتن این قرارداد در حالت تعلیق، از آن به‌عنوان یک اهرم فشار علیه رژیم ایران استفاده می‌کند.

منابع روسی تأیید کرده‌اند که مسکو برای حفظ روابط حساس خود با اسرائیل در سوریه، عملاً از تحویل تجهیزات راهبردی به ایران خودداری می‌کند. این در حالی است که تهران بدون هیچ‌گونه تضمین متقابل، پهپاد، موشک و تجهیزات جنگی به روس‌ها تحویل داده و نیروهایش در سوریه قربانی توافقات پنهانی روسیه و اسرائیل شده‌اند.

اکنون که چین با دریافت نفت ارزان ایران حاضر به همکاری شده، جمهوری اسلامی بار دیگر به سمت یک قدرت دیگر چرخیده تا با خرید جنگنده‌های J-10C، بخشی از ناکارآمدی دفاع هوایی خود را جبران کند. این جنگنده‌ها اگرچه در مقایسه با سوخو-۳۵ ارزان‌تر و در دسترس‌ترند، اما بیشتر به‌عنوان گزینه‌ای اضطراری و نه یک انتخاب ایدئال تلقی می‌شوند.

مسکو با تحویل ۲۴ فروند سوخو به الجزایر نشان داده که مشکل اصلی در تحریم یا تولید نیست، بلکه مسأله اصلی، نبود اراده سیاسی برای حمایت واقعی از ایران است. برای روسیه، حفظ روابط با اسرائیل، کشورهای عربی و پرهیز از تحریم‌های بیشتر آمریکا مهم‌تر از شراکت با جمهوری اسلامی ایران است.

در جریان جنگ ۱۲ روزه اخیر با اسرائیل، ایران عملا فاقد نیروی هوایی بود و تامکت‌های باقیمانده از دهه ۵۰ نیز از سوی ارتش اسرائیل منهدم شدند. رژیمی که خود را قدرت منطقه می‌نامد و ادعای نابودی اسرائیل و تمدن غربی را دارد به امید خرید جت‌هایی مانده که دو دهه است برایشان مذاکره می‌کند.