👤 آراز نیوز

یکی از مهم‌ترین شگردهای اخیر دستگاه امنیتی جمهوری اسلامی، القای این تصور در افکار عمومی است که فروپاشی این نظام نه از مسیر کنش اجتماعی مردم، بلکه به واسطه مداخله یا اقدام نیروهای خارجی محقق خواهد شد. این روایت به‌ویژه در شبکه‌های اجتماعی فارسی‌زبان، از طریق حساب‌های متعدد با هویت‌های ساختگی و در قالب پیش‌بینی‌ها و شایعات هدایت می‌شود.

هدف اصلی چنین کارزاری، کاستن از نقش‌آفرینی مردم در فرآیند تغییر، القای انفعال، و خریدن زمان بیشتر برای حاکمیتی که در موقعیت ضعف قرار گرفته است. این رویکرد به تداوم وضع موجود کمک کرده و با ایجاد انتظار منفعلانه، مسئولیت تاریخی جامعه را از آن سلب می‌سازد.

اما واقعیت سیاسی امروز ایران نشان می‌دهد که شرایط به‌گونه‌ای دیگر رقم خورده است. پس از حمله اخیر اسرائیل، جمهوری اسلامی بیش از هر زمان دیگری در معرض ضعف ساختاری و فرسایش مشروعیت قرار گرفته است. شکاف میان حاکمیت و جامعه به نقطه‌ای رسیده که هرگونه بحران جدید، می‌تواند به کاتالیزوری برای تغییر بدل شود. در چنین وضعیتی، تأکید بر «نجات از بیرون» خطای تحلیلی و عملاً بخشی از پروژه امنیتی حاکمیت محسوب می‌شود.

بنابراین، بازپس‌گیری روایت درست از شرایط کنونی ضرورتی راهبردی است. این روایت بر محور عاملیت مردم استوار است: تنها یک خیزش سراسری و سازمان‌یافته قادر است بساط جمهوری اسلامی را برچیند. به‌جای انتظار برای «دستی از بیرون»، باید بر ظرفیت‌های داخلی جامعه، انسجام نیروهای معترض و اراده جمعی برای تغییر تمرکز کرد.

اگر جامعه در دام روایت امنیتی «منتظر بمانید» گرفتار شود، زمان همچنان به سود حاکمیت پیش خواهد رفت. اما در صورتی که افکار عمومی بپذیرد که رژیم در ضعیف‌ترین موقعیت تاریخی خود قرار دارد و تغییر تنها از مسیر کنش مردم می‌گذرد، آن‌گاه آینده به نفع جامعه و بر ضد حاکمیت رقم خواهد خورد.