تنش میان جریان‌های اصول‌گرا و اصلاح‌طلب و هدف قرار گرفتن دولت پزشکیان از هر دو جناح
روح‌الله متفکر آزاد، عضو هیئت‌رئیسه مجلس و نماینده تبریز، در واکنش به سخنان اخیر آذر منصوری، رئیس جبهه اصلاحات، به خبرگزاری دانشجو گفت: «این‌ها به رئیس‌جمهور هم رحم نخواهند کرد، چون نمی‌خواهند رئیس‌جمهور جمهوری اسلامی ایران باشد، بلکه می‌خواهند رئیس‌جمهور اپوزیسیون باشد.»
به گزارش آرازنیوز به نقل از رسانه‌های حکومتی، متفکر آزاد افزود: «آنچه روشن است اینکه برخی شعبان بی‌مخ‌های آنها شروع به فحاشی و به توپ بستن مجلس کردند. دفاع از دستاورد صد و خورده‌ای ساله بعد از مشروطه و مردم‌سالاری وظیفه همه است.» سخنانی که نمایندگان حاضر در مجلس را به نمایندگان مجلس ملی دوران مشروطه تشبیه می‌کند؛ مجلسی که به‌دلیل پایین‌ترین میزان مشارکت در انتخابات جمهوری اسلامی، بارها مورد انتقاد قرار گرفته و حتی اخیرا حسن روحانی با اشاره به این موضوع مشروعیت مجلس را زیر سؤال برده بود.
این اظهارات نماینده حزب‌اللهی از تبریز در پی انتقادهای تند آذر منصوری از عملکرد دولت پزشکیان مطرح شد. رئیس جبهه اصلاحات در گفت‌وگو با سایت جماران گفته بود: «متأسفانه اقتدار دولت امروز به‌شدت تضعیف شده است؛ نه تنها به دلیل مداخلات دولت موازی که در انتصابات و تصمیم‌گیری‌های اجرایی دست می‌برد، بلکه به سبب ناهماهنگی، چندگانگی و ضعف نظم در خود ساختار دولت.»
منصوری همچنین با اشاره به سیاست خارجی دولت گفته بود که در سیاست خارجی میان رئیس‌جمهور و وزیر امور خارجه «ناهماهنگی آشکار است» و از تسلط نداشتن دولت بر دستگاه دیپلماسی انتقاد کرده بود. او همچنین گفته بود شایسته‌سالاری در انتصابات رعایت نشده، اراده جدی برای مبارزه با فساد دیده نمی‌شود و دولت در رفع فیلترینگ نیز ناتوان عمل کرده است.
این تبادل سخنان از هر دو سوی جناح‌های سیاسی داخل رژیم ایران اختلافات عمیق را دوباره آشکار کرده است. در حالی که آذر منصوری از جناح اصلاحات دولت پزشکیان را به ضعف اقتدار متهم می‌کند، متفکر آزاد از چهره‌های اصول‌گرای مجلس این انتقادها را تلاشی برای تضعیف رئیس‌جمهور و تبدیل او به «رئیس‌جمهور اپوزیسیون» ارزیابی می‌کند. رویکردهایی متفاوت که هر دو جناح دولت میانه‌روی پزشکیان را هدف گرفته‌اند. با این حال، متفکر آزاد مانند بسیاری از اعضای مجلس از جمله جبهه پایداری از حمله مستقیم به شخص پزشکیان خودداری می‌کند؛ اقدامی که به‌نظر می‌رسد با توجه به محبوبیت نسبی پزشکیان در تبریز، تصمیمی حساب‌شده و محتاطانه باشد.
در مجموع، به نظر می‌رسد اختلاف درونی جناح‌های سیاسی ایران بر سر دولت پزشکیان، نه نشانه پویایی سیاسی، بلکه بیانگر شکاف ساختاری در نظامی است که میان گرایش به کنترل شدید و متمرکز امور و نیاز به مشروعیت مردمی سرگردان مانده است.
