وجود دانشگاهها در یک منطقه ی جغرافیایی یکی از معیارهای مهم سنجش میزان پیشرفت علمی و تلاش برای توسعه ی آموزشی آن منطقه محسوب می شود. دانشگاهها از مهمترین مراکزی هستند که سبب توسعه ی فرهنگی و افزایش آگاهی مردمان یک جامعه محسوب می شود. حضور دانشگاهها در یک منطقه از یک سو سبب تسهیل کسب آموزش عالی از سوی ساکنین آن منطقه می شود و از سوی دیگر نقش مهمی در افزایش آگاهی های سیاسی و فرهنگی مردم ساکن در آن منطقه می گردد. به خصوص دانشگاه های دولتی در ایران که دانش آموزان برای ورود بدان ها نیاز به تلاشی وافر دارند و دانش آموزانی که در دوره ی متوسطه تلاش لازم جهت کسب معیارهای لازم برای تحصیل در این دانشگاهها را کسب کرده اند تاثیرگذاری بیشتری نسبت به سایر دانشگاهها دارند. مقایسه ی تعداد دانشگاههای دولتی موجود در مناطق فارس نشین با مناطق تُرک نشین نشانگر تبعیضی هدفدار در حق مردمان تُرک در ایران می باشد. لیست دانشگاههای دولتی ایران و شهری که این دانشگاهها در آن واقع شده اند با استناد با سایت سازمان سنجش ایران به شرح ذیل است:

با در نظر گرفتن لیست فوق و شهری که این دانشگاهها در آن واقع گشته اند تعداد دانشگاهها با مبنا قرار دادن شهرهای تُرک نشین و فارس نشین و دیگر قومیت های به شحر ذیل است:

با در نظر گرفتن این تعداد نمودار این پراکندگی به شرح ذیل است:

چنانکه مشاهده می گردد نزدیک به هشتاد درصد یعنی ۷۹% دانشگاههای دولتی ایران در مناطق فارس نشین، ۱۰% تُرک نشین و ۱۱% در مناطقی که دیگر قومیت ها زندگی می کنند. همانطور که مشاهده می گردد نژادپرستی فارسی در ایران در این زمینه نیز مناطق فارس نشین را در اولویت توسعه قرار داده و بی تفاوت به سایر مناطق مانده است.

پایان بخش سوم

بابک شاهد- سردبیر سایت آرازنیوز